Woord 331
Je bent groot fan van Rory Gallagher. In 1987 zag je hem voor het eerst optreden en daarna nog vele keren. Hij ging je op een gegeven moment zelfs herkennen in het publiek. Wat gaf dat voor gevoel? Het is toch je grote voorbeeld.
Vreemd. In 1992 had Rory een tour door België, Nederland en Duitsland… Dat waren zes optredens en ik had voor vier optredens kaarten. We zijn twee keer naar Duitsland geweest en twee keer naar Paradiso in Amsterdam. Ik stond natuurlijk rechts vooraan waar zijn versterkers stonden. Ik hoopte dat ik kon kijken wat het kastje boven op de rechter versterker was. Dat bleek achteraf een AB-kastje te zijn, waar je alles kunt inpluggen en alles tegelijkertijd kunt aanzetten, heb ik inmiddels ook. Het enthousiasme en de energie van Gallagher vind ik briljant. Hij was toen natuurlijk al ziek en voor veel mensen al minder geworden, maar dat kwajongensachtige, dat zat er tot zijn dood in en dat vind ik geweldig. Ik sta voor dat podium en hij komt op en loopt in één keer naar me toe en zegt: "Good to see you again." Ik stond daar en dacht, wat is dit nou? Dat vond ik natuurlijk super. Twee dagen ervoor had ik in Paradiso een plectrum van hem gekregen. Gallagher is voor mij een adembenemende gitarist om naar te kijken. Zeker de eerste keer dat ik hem zag. Dat was de avond dat ik besloten had om niet meer door te leren.
Vindplaats: Interview met Julian Sas – Nederlandse versie - op de bluespagina’s van bobtjeblues.com
Woord 331 - voorbeeld – di 31/1/2006
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home