Woord 459

notoir


Ten eerste heb ik geen verstand van theater. Ik vind iets goed, dan wel notoir slecht, en bij het eerste schater ik dan meestal mijn laatste tanden uit mijn schietkramen-kermis-tote, of ik ga ongelooflijk wenen en wil dan iedereen kussen, ook de huishond op drie poten, of ik vertel al rokend mijn hele leven, beginnend bij de Dekabristenopstand in Rusland aan een verpieterde vrouwentong die daar ergens in hoekje staat te verkommeren, en daar doe ik niemand enig koewaad mee, maar bij het tweede, wanneer ik het slecht vind, ik bedoel wanneer het mij van binnen in mijn hart &/of oude legeronderbroek niet raakt, dan ga ik een uur lang met mijn tenen zitten krullen.

Vindplaats: Het hol van de vos – blog – Bij afwezigheid van Eriek Verpale