Woord 751

Za 21/4/2007 – Woord 751 – ruisen

ruisen



In de afdaling naar Hombourg hield ik het tempo niet meer vol en in de bocht naar Teuven zat ik op mijn beruchte twintig of dertig meter achterstand. Dit zijn de momenten van de onontkoombare waarheid: lukt het om een halve kilometer sneller te rijden dan die gedrogeerden voor me van wie ik het ruisen van de wielen nog horen kon? Ik reed driehonderd meter even snel maar de krachten die ik hiervoor op tafel moest leggen waren oneerlijk veel meer dan dat wat de laatste voor me moest doen in de luwte van zijn voorganger. Ik leverde snelheid in; twee, drie, misschien vier kilometer, dus dodelijk. Tot de afslag bij de T splitsing zag ik de groep tergend langzaam uit mijn ogen wegtrekken, daarna was de wereld stil. Wat me nog meer pijn deed dan de eenzaamheid van de geloste (er is geen pijnlijker eenzaamheid dan die van de geloste) was mijn gebrek aan woede om toch terug bij die groep te horen. Daar waar ik vorige jaren de keren dat ik loste zo hard mogelijk doorging en via een stukje afgesneden route weer opging in hun razernij (geen woord van minachting noch bewondering, alleen hun strakke blik vooruit; gefingeerde anonimiteit van de sterkeren), daar gaf mijn geest nu zelf de geest en moest mijn lijf maar zien dat het bovenkwam op de helling naar de Planck.

Vindplaats: groep onder de brök / walstock – Roger Thijs
Een paar mooie verhalen van Roger Thijs zijn ook terug te vinden bij de Fietsvarianten van Miel Vanstreels