Woord 301

canon

"Op dit punt aangekomen in zijn betoog richt Vaessens zich op de canonisering, op de 'heikele' vraag: 'Welke literatuur doet ertoe en welke niet?' Hij definieert het begrip canon als volgt: 'een afspiegeling in schrijversnamen of boektitels van de literaire voorkeuren van een bepaald moment, op een bepaalde plaats, binnen een bepaalde kring'. 'Een positie in die veranderlijke canon kon' - tot voor kort - 'bevochten worden'. Dit gebeurde door 'ernaar te streven ánders voortreffelijk, oorspronkelijk, te zijn'. 'Autonome avant-gardes, niet 'gecorrumpeerd' door buitenliteraire belangen, bevochten [...] het (publicitaire) centrum van de literatuur.' Maar nu het autonome literaire systeem is aangetast en er niet langer één podium is waarop het literaire debat wordt gevoerd, is deze 'autoritaire manier' van canonisering onder vuur komen te liggen. Er is geen avant-garde meer die kan claimen dat zij 'het échte debat' voert. Het verhaal van de autonome literatuurgeschiedenis kan volgens Vaessens dan ook niet langer als norm worden voorgeschoteld."

Vindplaats: Literatuurgeschiedschrijving volgens Vaessens, netwerken, de Publieksprijs en de bloemlezing van Breukers

Woord 301 - canon - zo 1/1/2006