Woord 463

onversneden

Vanluchene trapt niet in de val van het vrijblijvend oproepen van de couleur locale van zijn Vlaamse personages. Hij verwijst wel naar 'La Flandre Profonde', maar het is hem niet om een geromantiseerd Vlaanderen te doen, wel om een geproblematiseerd Vlaanderen, dat worstelt en collaboreert met de vooruitgang. Zijn stukken dragen trouwens meer en meer de sporen van de wereld van vandaag. Prinsenhof en Risquons-tout worden doorkruist door een autosnelweg. In Risquons-tout neemt de economische activiteit van West-Vlaanderen een centrale plaats in.
Vanluchene situeert zijn toneelstukken door middel van de setting en de personages in West-Vlaanderen, maar ook via de taal, die onmiskenbaar een Vlaams stempel draagt. Lokale wendingen en klanken suggereren dat de auteur de taal van 'de man in de straat' onversneden overneemt, maar niets is minder waar. Hij construeert een West-Vlaams kunstdialect, vol grammaticaal 'kromme' zinnen, doorspekt met ambtelijke taal, liturgische frasen en ander plechtig woordgebruik en citaten van literaire klassiekers tot commerciële slogans. Continu overspel plegend met het Romaanse en het Germaanse idioom.

Over Filip Vanluchene: bij de Tijd