Woord 880

Woe 25/2/2009 – Woord 880 – lucht

lucht




Verwoorden waar je van houdt, is tot mislukken gedoemd, schreef Roland Barthes ooit, en zo is het vast ook met theatermakers die het werk van een geliefde auteur naar een theaterpubliek willen brengen. Enthousiasme, opwinding of bewondering is een slechte raadgever bij om het even welke artistieke creatie. Het probleem van de theatrale adaptatie van een literair werk roept de theatermaker zo op om van het hart een steen te maken. Het merkwaardige aan Auster/It don't mean a thing... is dat het noch liefhebbers van Auster die alles van de ‘Amerikaanse meester' gelezen hebben, noch volstrekte leken die onvertrouwd zijn met zijn universum, erg veel plezier doet. Het themaatje van het vallende voorwerp is wat dat betreft opnieuw een goed voorbeeld. Wie weet dat, bijvoorbeeld in Oracle Night van Auster, een personage zijn eigen leven een radicale draai geeft nadat hij ‘aan de dood door vallend puin' is ontsnapt - die verwacht op scene een theatrale weergave van die mogelijke impact van het toeval. En wie niet weet dat er bij Auster gedurig dingen uit de lucht vallen en aan de zwaartekracht worden prijsgegeven, die schrikt zich tijdens de voorstelling de eerste keer rot, is de tweede keer geïntrigeerd, en de derde keer verveeld. Hetzelfde geldt voor de scènes uit Travels in the scriptorium.

Vindplaats: Een alfabetische lezing (Auster/It don’t mean a thing if it ain’t got that swing, De Tijd) bij het VTI