Woord 145

gebruiksvoorwerp




"Zij houden niet van eenzaamheid. Ik wel. Zij willen praten, en feesten, en praten, en feesten, en praten tot ze niet meer kunnen praten. Ze schuwen de stilte en de eenzame duisternis. Ze willen niet slapen, ze laten bij nacht de lichten aan. Ze klampen zich vast aan het gezelschap van de kijkkast. Ze laten altijd de deur op een kier. Ze zijn bang. Ze kijken niet in de spiegel. Ze willen zichzelf niet kennen. Hun hoofd, slechts een gebruiksvoorwerp. Hun lijf, slechts een gegeven. Hiermee moeten ze het doen in het leven. Na wat oefening weten ze zich met de jaren te adapteren. Ze slagen erin zichzelf te vergeten. Ik niet. Nooit. Mijn ultieme geluk is een afgelegen huis op een eenzame klif in Zuid-Engeland. Een huis dat blootstaat aan het gure weer, slechts een muur tussen mij en de storm. Ik wil er zijn, alleen met de stilte, het knetterende haardvuur en de regen die klettert tegen de ramen. Geen mens heb ik nodig. Ik heb mezelf. En dat is meer dan voldoende. Uren kan ik met mezelf praten. Geen tweede stem heb ik nodig. Geen tweede stem zou ik verdragen. Tenzij die samen met mij wil zwijgen. Maar ook zwijgen doodt de stilte. Een stilzwijgen van uren is niet na te vertellen. Probeer dat maar eens. Probeer maar eens alles te zeggen wat je niet zei. Oorverdovend kan een zwijgen zijn.

Vindplaats: Zij (cursiefje) bij pandorasdoos ("Pandora - presenteert u een doos vol tekst- en denkwerk")
Woorduitleg: gebruiksvoorwerp/voorwerp om te gebruiken

Woord 145 - gebruiksvoorwerp - Do 23/06/2005