Woord 159

besmuikt



Met name komt Gilliams op twee plaatsen in Het verkoolde alfabet voor. Een eerste keer vertelt de ik hoe hij zich Maurice Gilliams altijd voorstelt als de man voor het venster uit het gelijknamige doek van Henri De Braekeleer, Gilliams’ geliefde schilder, waar hij dan ook uitvoerig over heeft geschreven. De Wispelaere zegt dat naar analogie met Gilliams, die zich Paul van Ostaijen voorstelt als “Marc, die ’s morgens de dingen groet” (Alfabet, p. 137). Via associatie herinnert De Wispelaere zich verder hoe hij in de klas Marc groet ’s morgens de dingen voordroeg, waarna “de ruimte zwol vol met besmuikt gegiechel” en hij nog wekenlang “treiterend [werd] aangesproken met ‘dag klein visselijn mijn’” (p. 138). Eerder in het boek vertelt de ik-persoon al hoe hij voor ‘Zazou’ wordt uitgescholden omdat hij witte sokken draagt. Overigens lezen we zelfs in Scherzando ma non troppo al een gelijkaardige scène:
’s Anderendaags riep de leraar mij vooraan op de trede, las ten aanschijn van de hele klas het gedicht voor en brandmerkte mij als een vroegrijp en bedorven kereltje. Als een reeks geselslagen stortte het lachsalvo op mij neer. Nooit eerder heb ik mij brutaler verongelijkt en vernederd gevoeld als toen en het voorval heeft een heimelijke eerzucht in mij aangevuurd. (Scherzando, p. 21)

Vindplaats: Gilliams in het Verkoolde alfabet
Woorduitleg: besmuikt/heimelijk - stiekem

Woord 159 - besmuikt - Do 07/07/2005