Woord 681

pointilleren


Al van in mijn jeugd voel ik de enorme drang om iets te maken. Doelpunten scoren met de kop bijvoorbeeld. Helaas, als spits was ik te traag. Ik ben ook nogal onhandig: dus niet voor automonteur, loodgieter of meubelmaker in de wieg gelegd. Ik hoopte ooit dat ik zou kunnen schilderen, maar ook dat werd een fiasco. Met woorden wou het op een zeker ogenblik wel min of meer lukken. Dan probeer je maar met je beperkingen te leven en je ontdekt dat je daar ongelooflijk veel plezier aan kunt beleven. Waarom schrijven, waarom poëzie? Omdat het zo ontzettend leuk is om woorden af te richten en taalconstructies in elkaar te knutselen die op een zeker ogenblik een eigen leven gaan leiden. Het hakken, monteren, snoeien, pointilleren en musiceren in taal: daar doe je het voor. Dat is absolute fun!

Vindplaats: De contrabas – Mini-interview met Peter Theunynck