Woord 519

spookt

‘Il n’y a pas de poésie, il y a des poésies.’ (Er is niet één poëziegenre, er zijn meerdere poëziegenres.) Da’s een uitspraak van de Franse dichter Jacques Roubaud. Een uitspraak die al jaren door mijn hoofd spookt. Dat is een fundamentele uitspraak. Het gaat over gelijkwaardigheid. Het is een pleidooi voor diversiteit. De poëtica van Sacha Blé, Philip Hoorne, Koenraad Goudeseune, Vrouwke Tuinman, Ruben Van gogh, Xavier Roelens, Chrétien Breukers, Meneer en Mevrouw Noemmaarop: ze hebben allemaal bestaansrecht. Een letterenbeleid dat die visie op democratische, desnoods pragmatische manier vorm kan geven, geef toe ’t is moeilijk. In dat verband vind ik dat het boek van Vaessens ook voor het letterenbeleid in Vlaanderen polemische relevant kan zijn.

Vindplaats: Alain Delmotte in een reactie op "Raadselachtig redactioneel Literairnederland.nl", een Contrabasartikel.